medycyna praktyczna dla lekarzy
Leczenie nadciśnienia płucnego zależy od jego etiologii. W nadciśnieniu płucnym żylnym i w nadciśnieniu płucnym związanym z przewlekłymi chorobami płuc w zasadzie się nie prowadzi swoistego leczenia, lecz należy się skupić na leczeniu choroby podstawowej, czyli na optymalizacji leczenia niewydolności serca, optymalizacji leczenia choroby płuc i przewlekłej tlenoterapii u chorych z niewydolnością oddechową.
Badanie echokardiograficzne jest metodą diagnostyczną pierwszego wyboru u pacjenta z niejasnymi dolegliwościami, które mogą sugerować nadciśnienie płucne; są to: osłabienie, zmniejszona tolerancja wysiłku czy objawy prawokomorowej niewydolności serca.
U chorych z ostrymi zespołami wieńcowymi bez uniesienia odcinka ST, obciążonych pośrednim lub dużym ryzykiem, podstawową metodą leczenia są przezskórne interwencje wieńcowe. O czasie podejmowania leczenia interwencyjnego decyduje ryzyko: im jest ono większe, tym wcześniej należy podjąć leczenie.
Nadciśnienie płucne to nie tyle choroba, co pewna sytuacja patofizjologiczna, w której dochodzi do podwyższenia ciśnienia w tętnicy płucnej w wyniku wzrostu naczyniowego oporu płucnego. Wzrost ten może być spowodowany przebytą zatorowością płucną, chorobą płuc (przewlekłą obturacyjną chorobą płuc, włóknieniem płuc) czy niewydolnością lewej komory serca.
W ostatnio opublikowanych wytycznych dotyczących rewaskularyzacji uściślono zasady postępowania w pierwotnych interwencjach wieńcowych. Pierwotna angioplastyka to podstawowa metoda leczenia ostrych zespołów wieńcowych z uniesieniem ST.
Zgodnie z wytycznymi Europejskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego i Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego oraz wytycznymi towarzystw amerykańskich podstawową metodę rozpoznawania nadciśnienia tętniczego stanowi gabinetowy pomiar ciśnienia tętniczego, dokonywany przez lekarza lub pielęgniarkę w czasie wizyty.
Pacjent, któremu wszczepiono urządzenie kardiologiczne, otrzymuje w ośrodku wykonującym zabieg edukacyjną broszurę. Jest to tzw. paszport, który zawiera większość niezbędnych informacji dotyczących samego urządzenia, jak również instruktaż, jak należy postępować, gdy ma się wszczepiony stymulator.
W wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego z 2014 roku, dotyczących konsultacji kardiologicznych przed operacjami pozasercowymi, wyróżniono operacje związane z małym, pośrednim oraz dużym ryzykiem powikłań sercowo-naczyniowych.
Zmieniły się zalecania dotyczące stosowania biwalirudyny w ostrych zespołach wieńcowych z uniesieniem odcinka ST. W wytycznych podawanie tego leku okołozabiegowo nie jest zalecane - użycie biwalirudyny należy rozważyć.
Przewlekłe zakrzepowo-zatorowe nadciśnienie płucne to groźne powikłanie ostrej zatorowości płucnej. Chorobę można rozpoznać za pomocą badań hemodynamicznych, a także arteriografii płucnej, tomografii komputerowej z użyciem środka kontrastowego oraz scyntygrafii.
