Jakie są odrębności leczenia OZW bez uniesienia odcinka ST u chorych z niewydolnością serca?
Postępowanie różni się w niewydolności serca ostrej i przewlekłej. W przypadku ostrej niewydolności serca należy przede wszystkim ocenić jej przyczynę.
Postępowanie różni się w niewydolności serca ostrej i przewlekłej. W przypadku ostrej niewydolności serca należy przede wszystkim ocenić jej przyczynę.
Hipercholesterolemię można rozpoznać u chorego z rodzinnie występującym dużym stężeniem cholesterolu LDL oraz przedwczesną chorobą sercowo-naczyniową. Uważa się, że zawał serca jest przedwczesny, jeśli występuje <55. roku życia u mężczyzny lub <65. roku życia u kobiety, jednak u osób z rodzinną hipercholesterolemią zawał może wystąpić nawet w wieku 30, 40 lat.
Zasadniczych zmian nie ma, jednak autorzy wytycznych starają się to postępowanie ułatwić i sprecyzować działania, które należy przeprowadzić. Na przykład kryterium rozpoznania nadciśnienia płucnego nadal stanowi cewnikowanie prawego serca i stwierdzenie ciśnienia w tętnicy płucnej powyżej 25 milimetrów słupa rtęci.
Upośledzona czynność nerek jest czynnikiem ryzyka zgonu, zawału serca, udaru mózgu, a także powikłań krwotocznych. U obarczonych takim ryzykiem chorych rokowanie ulega pogorszeniu, dlatego zaleca się szczególnie staranne postępowanie.
Nagła śmierć na boisku młodego i zdrowego sportowca budzi wiele emocji i stanowi istotny problem społeczny. Jakie powinno być postępowanie?
U osób z mutacją receptora LDL, tzw. gain of function, funkcja białka PCSK9 ulega zwiększeniu. Wpływa to na znaczne zwiększenie u tych chorych stężenia cholesterolu.
Cukrzyca jest bardzo ważnym i często występującym czynnikiem obciążającym rokowanie w ostrych zespołach wieńcowych. Przy przyjęciu do szpitala około 50% pacjentów, u których ostatecznie rozpoznaje się cukrzycę, nie wie o swojej chorobie.
Podstawę terapii chorego z kardiomiopatią rozstrzeniową stanowią leki stosowane w niewydolności serca, czyli beta-adrenolityki, inhibitory konwertazy angiotensyny oraz antagoniści aldosteronu. Jest to standard postępowania.
Podkreślono, że w ostrych zespołach wieńcowych bez uniesienia odcinka ST leczenie inwazyjne wykazuje przewagę nad leczeniem zachowawczym. Stwierdzono również, że im większe ryzyko zgonu czy ponownego zawału, tym wcześniej należy przeprowadzić leczenie inwazyjne.
W przypadku zawału w najwcześniejszej fazie przedszpitalnej eksperci podkreślają znaczenie sprawnego i szybkiego działania osób udzielających pomocy, najlepiej z teletransmisją EKG.