medycyna praktyczna dla lekarzy
Dotychczas nie są dostępne wyniki randomizowanych badań z podwójnie ślepą próbą, obejmujących wprowadzenie modyfikacji do leczenia pacjentów z podejrzeniem zatorowości płucnej.
W zawale typu 2 uszkodzenie, czyli martwica mięśnia sercowego, nie powstaje w mechanizmie ostrego zespołu wieńcowego, jak w zawale typu 1, lecz jest spowodowane zaburzeniem równowagi między zapotrzebowaniem mięśnia sercowego na tlen a jego podażą.
Pacjent, który był leczony z powodu ostrego zespołu wieńcowego w większości przypadków wymaga podwójnego leczenia przeciwpłytkowego.
W nowych wytycznych ESC do kryteriów rozpoznawania infekcyjnego zapalenia wsierdzia nie wprowadzono rewolucyjnych zmian. Nadal obowiązuje zasada, że zapalenie można rozpoznać po uzyskaniu dodatniego posiewu krwi i i stwierdzeniu zajęcia wsierdzia w badaniu echokardiograficznym.
Po pierwsze, należy potwierdzić występowanie wąskich zespołów QRS, tzn. ustalić, czy ich czas trwania wynosi 120 i <120 ms. Po drugie, trzeba określić stosunek załamków P i zespołów QRS oraz ich zależności.
Choroby osierdzia to heterogenna grupa jednostek chorobowych lub też stanów, w których stwierdza się gromadzenie płynów w worku osierdziowym. Jednym z zespołów osierdziowych jest ostre zapalenie osierdzia, z którym lekarz praktyk spotyka się najczęściej.
Zasady profilaktyki infekcyjnego zapalenia wsierdzia to jest najważniejsza wiadomość, która wynika z nowych zaleceń ESC. Nie zmieniono w sposób istotny tych zaleceń.
Według najnowszych wytycznych Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego w prewencji wtórnej, czyli leczeniu chorych po ostrym zespole wieńcowym, w zasadzie stosuje się te same leki, które były dotychczas zalecane.
Zasadniczo nie, ponieważ nadciśnienie płucne tętnicze cechuje odmienny patomechanizm i etiopatologia. Wyjątek stanowi zakrzepowo-zatorowe nadciśnienie płucne.
