medycyna praktyczna dla lekarzy
Zabieg ablacji jest najbardziej wskazany w przypadku chorego z nawrotowym, objawowym i opornym na profilaktyczne podanie co najmniej jednego leku częstoskurczem z wąskimi zespołami QRS. Skuteczność tych zabiegów sięga >90%, a ryzyko powikłań dotyczy <1-2%.
Istnieje grupa pacjentów, dotychczas leczonych przeciwkrzepliwie, u których po planowym wszczepieniu stentu do tętnicy wieńcowej można zrezygnować z podawania leku przeciwkrzepliwego. Dotyczy to pacjentów o małym ryzyku udaru lub zatorowości obwodowej w przebiegu migotania przedsionków.
W nowych wytycznych nie wprowadzono fundamentalnych zmian, można jednak zauważyć nowe tendencje. Znacznie mocniejszą pozycję zyskała kolchicyna. Uważa się, że jest to lek podstawowy w leczeniu postaci idiopatycznej ostrego zapalenia osierdzia.
Na rokowanie u tych chorych wpływają bardzo liczne czynniki. Można je podzielić na kilka grup związanych z samym chorym i chorobami współistniejącymi. Znaczenie ma na przykład wiek chorego czy współwystępowanie przewlekłej choroby nerek z upośledzeniem czynności nerek, upośledzeniem czynności wątroby lub cukrzycy.
Zgodnie z danym statystycznymi, u do 20% pacjentów hospitalizowanych w badaniach laboratoryjnych stwierdza się hipokaliemię. U tych chorych wiadomo, że hipokaliemia zwiększa ryzyko zaburzeń rytmu, a w konsekwencji nagłego zatrzymania krążenia.
W terapii potrójnej stosuje się następujące leki z grupy NOAC (doustnych antykoagulantów niebędących antagonistami witaminy K): dabigatran 2x110 mg, rywaroksaban 1x15 mg albo apiksaban 2x2,5 mg w ciągu doby.
Zabiegi zwiększające napięcie nerwu błędnego wykonuje się w celu umiarowienia częstoskurczów regularnych nadkomorowych z wąskimi zespołami QRS. Zgodnie z wytycznymi pacjenta należy przeszkolić w przeprowadzaniu próby Valsalvy lub masażu zatoki szyjnej albo w innych technikach zwiększających napięcie nerwu błędnego.
Potwierdzenie infekcyjnego zapalenia wsierdzia zależy od prawdopodobieństwa wystąpienia tej choroby u danego pacjenta. Infekcyjne zapalenie wsierdzia występuje bowiem rzadko i jest trudne do rozpoznania.
Zapalenia osierdzia to bardzo heterogenna grupa chorób. Przyczynę idiopatycznego ostrego zapalenia osierdzia zazwyczaj stanowią wirusy, najczęściej Coxsackie B4, B5.
