medycyna praktyczna dla lekarzy
Regresja blaszki miażdżycowej, czyli stabilizacja blaszki miażdżycowej jest ważnym celem, który może wyznaczać odwrócenie niekorzystnego rokowania, czy niekorzystnego przebiegu choroby wieńcowej. W różnych badaniach wykazano, że istnieją farmakologiczne możliwości i stabilizacji blaszki miażdżycowej i nawet regresji blaszki miażdżycowej.
Rzeczywiście to jest rosnący problem, coraz częściej coraz chętniej wszczepiamy urządzenia do elektroterapii, stymulatory, kardiowertery-defibrylatory, urządzenia do terapii resynchronizującej i niestety wiąże się to też z większym ryzykiem rozwoju infekcyjnego zapalenia wsierdzia prawego serca, w tym przypadku związanego z wszczepionymi urządzeniami.
Należy wykonać zapis EKG w rytmie zatokowym i z częstoskurczem. Na pierwszym etapie ocenia się szerokość zespołów QRS. Powinna ona wynosić >120 ms. Do oceny częstoskurczów z szerokimi zespołami QRS można zastosować algorytmy Brugady czy Vereckeia, które oceniają ryzyko występowania częstoskurczu komorowego.
W dotychczasowych zaleceniach wyróżniano następujące postacie migotania: migotanie rozpoznane po raz pierwszy, migotanie napadowe, przetrwałe, przetrwałe długotrwałe i utrwalone. Ten podział został utrzymany, zmieniono jedynie definicje postaci napadowej i postaci przetrwałej.
Zasady te nie mogły się diametralnie zmienić, ponieważ od opublikowania ostatnich zaleceń - poza dwoma badaniami, o których powiem - nie wydarzyło się nic, co mogłoby zasadniczo wpływać na leczenie chorych z niewydolnością serca i upośledzoną frakcją wyrzutową lewej komory.
Badania przesiewowe w kierunku migotania przedsionków to bardzo ważny problem. Po raz pierwszy zwrócono na to uwagę w aktualizacji poprzednich wytycznych z 2012 roku. W I klasie znalazło się zalecenie przeprowadzania badania przesiewowego u osób >65. rż., wykorzystując niezwykle prostą metodę, czyli badanie tętna.
Zgodnie z rekomendacjami dotyczącymi postępowania w dyslipidemii pełny profil lipidowy - stężenie cholesterolu całkowitego, trójglicerydów, HDL i LDL - należy oznaczyć u chorego po 40 rż. Najważniejsze jest stężenie cholesterolu LDL, które wylicza się zwykle z formuły Friedewalda.
Zaproponowano nowy algorytm rozpoznawania niewydolności serca w przypadku nieostrego początku objawów. Warto zaznaczyć, że czym innym jest rozpoznanie niewydolności serca u chorego ze zdekompensowaną niewydolnością serca, czyli w tzw. ostrym stanie, a czym innym nierozpoznanie niewydolności serca u chorego z nieostrymi objawami na początku choroby.
Nowe wytyczne Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego, a zatem i Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego zalecają zintegrowane, kompleksowe postępowanie u chorych z migotaniem przedsionków lub z takim podejrzeniem. Zgodnie z tym nowym podejściem nie tylko należy rozpoznać migotanie i określić symptomatologię.
Zmianie nie uległy czynniki ryzyka i postępowanie w razie ich wystąpienia. Pozostawiono też starą kategoryzację ryzyka z podziałem na ryzyko małe, umiarkowane, duże i bardzo duże, w zależności od współwystępowania choroby sercowo-naczyniowej, cukrzycy, przewlekłej choroby nerek, dyslipidemii rodzinnej, ciężkiego nadciśnienia tętniczego, a także takich czynników ryzyka, jak stężenie cholesterolu całkowitego, wartość ciśnienia tętniczego, palenie papierosów, wiek czy płeć.
