medycyna praktyczna dla lekarzy
W nowych zaleceniach dotyczących chorych z ostrą niewydolnością serca po pierwsze proponujemy skrócenie postępowania diagnostyczno-terapeutycznego. Po drugie, co bardzo istotne, proponujemy postępowanie oparte na ocenie przewodnienia i perfuzji obwodowej na podstawie algorytmu (przewodnienie – tak/nie; perfuzja obwodowa – tak/nie).
Na pytanie odpowiada prof. dr hab. n. med. Barbara Cybulska z Instytutu Żywności i Żywienia im. prof. dr. med. Aleksandra Szczygła w Warszawie.
W poprzednim dokumencie podano klasyfikację objawów związanych z migotaniem przedsionków - tzw. skalę Ehra. Klasyfikacja ta zyskała uznanie i lekarze zaczęli jej używać także do opisania objawów innych zaburzeń rytmu serca, nie tylko migotania przedsionków.
To bardzo trudne pytanie, na które nie ma dobrej odpowiedzi. Nie wiadomo, jak postępować u chorego z niewydolnością serca i zachowaną frakcją wyrzutową, bez względu na to, jaką przyjmie się definicję.
Regresja blaszki miażdżycowej, czyli stabilizacja blaszki miażdżycowej jest ważnym celem, który może wyznaczać odwrócenie niekorzystnego rokowania, czy niekorzystnego przebiegu choroby wieńcowej. W różnych badaniach wykazano, że istnieją farmakologiczne możliwości i stabilizacji blaszki miażdżycowej i nawet regresji blaszki miażdżycowej.
Rzeczywiście to jest rosnący problem, coraz częściej coraz chętniej wszczepiamy urządzenia do elektroterapii, stymulatory, kardiowertery-defibrylatory, urządzenia do terapii resynchronizującej i niestety wiąże się to też z większym ryzykiem rozwoju infekcyjnego zapalenia wsierdzia prawego serca, w tym przypadku związanego z wszczepionymi urządzeniami.
Należy wykonać zapis EKG w rytmie zatokowym i z częstoskurczem. Na pierwszym etapie ocenia się szerokość zespołów QRS. Powinna ona wynosić >120 ms. Do oceny częstoskurczów z szerokimi zespołami QRS można zastosować algorytmy Brugady czy Vereckeia, które oceniają ryzyko występowania częstoskurczu komorowego.
W dotychczasowych zaleceniach wyróżniano następujące postacie migotania: migotanie rozpoznane po raz pierwszy, migotanie napadowe, przetrwałe, przetrwałe długotrwałe i utrwalone. Ten podział został utrzymany, zmieniono jedynie definicje postaci napadowej i postaci przetrwałej.
Zasady te nie mogły się diametralnie zmienić, ponieważ od opublikowania ostatnich zaleceń - poza dwoma badaniami, o których powiem - nie wydarzyło się nic, co mogłoby zasadniczo wpływać na leczenie chorych z niewydolnością serca i upośledzoną frakcją wyrzutową lewej komory.
Badania przesiewowe w kierunku migotania przedsionków to bardzo ważny problem. Po raz pierwszy zwrócono na to uwagę w aktualizacji poprzednich wytycznych z 2012 roku. W I klasie znalazło się zalecenie przeprowadzania badania przesiewowego u osób >65. rż., wykorzystując niezwykle prostą metodę, czyli badanie tętna.
Kraków – Cholerzyn 27.05.2017 roku Echokardiografia stanów nagłych
